Interview met fotograaf en docent Cornelia Nauta: “ik noem me altijd een kunstenaar die fotografeert”

Geplaatst op 5 januari 2023 om 13:04

Cornelia Nauta begon al op jonge leeftijd foto’s te maken van haar vier zusjes met de camera van haar moeder. “Toen ik op de lerarenopleiding tekenen zat schilderde ik en maakte daarnaast foto’s. In Parijs deed ik een filmopleiding en terug in Nederland een scenario-opleiding. Het fotograferen deed ik er altijd naast. Tijdens de lerarenopleiding kregen we opdrachten om zwart-wit foto’s te maken en de rolletjes konden we ontwikkelen en afdrukken in de doka. Toen begon mijn fascinatie voor fotografie pas goed. Ik experimenteerde heel veel met dia’s. Ik was ook gefascineerd door de techniek meervoudige belichting van een negatief. Daardoor kun je op een surrealistische manier fotograferen. Door deze techniek kon ik meer verhalen vertellen in een foto.”

“Ik noem me altijd een kunstenaar die fotografeert. Als ik een fotoshoot in opdracht doe, dan ben ik natuurlijk een fotograaf, maar als ik met mijn eigen werk bezig ben dan voel ik me meer een kunstenaar. Je kunt in mijn werk invloeden zien van film en schilderkunst.”

Waar haal jij je inspiratie vandaan? En welke fotograaf inspireert jou?
“Ik haal mijn inspiratie uit literatuur en Franse geschiedenis. Omdat ik in mijn autonome werk altijd mezelf fotografeer, haal ik veel inspiratie uit fotografen die dat al eerder deden, bijvoorbeeld Cindy Sherman of de gravin van Castiglione. Of Lady Hawarden die niet zichzelf maar haar kinderen verkleed fotografeerde. Maar ik laat me ook inspireren door de surrealistische foto’s van Man Ray of de schilderijen van Gustave Moreau. Er zijn ook plekken die me inspireren, vooral plekken die een geschiedenis vertellen, of die  in verval zijn.”

Wat vind je zelf je mooiste foto? En wat is het verhaal erachter?
“De foto’s waarmee ik exposeer zijn allemaal een keer de mooiste foto geweest, want de laatste gelukte foto is altijd de mooiste foto. De mooiste foto is ook vaak een foto waarvoor je veel hebt moeten zwoegen omdat het idee in moeilijk uitvoerbaar was of omdat het toeval een handje heeft geholpen.”

“Op het strand van Quiberville-sur-mer, Normandïe, heb ik een mooie foto voor de fotoserie L’errance de la comtesse, de omzwervingen van een gravin, kunnen maken. Het gaat over een gravin die nergens thuis is, in ballingschap. Het personage is losjes gebaseerd op La Comtesse de Ténèbres (De Gravin van de Duisternis). De harde wind maakte dat de sleep opgetild werd, waardoor het  een beetje lijkt alsof ik zweef.”

Wat heeft je gemotiveerd om docent fotograaf te worden?
“Ik ben begonnen met lesgeven in 2000. Eerst in kleine groepjes in mijn eigen atelier en dat doe ik nog steeds. Als kunstenaar is het werken in je atelier een eenzame bezigheid en ik vind het leuk om mijn kennis -zowel techniek als inhoud- door te geven. Het lesgeven heeft me veel gebracht, en dat motiveert me ook, het contact met mensen. Ik was een zeer verlegen iemand in mijn jeugd en het lesgeven heeft me meer zelf vertrouwen gegeven.”

Hoe ziet een gemiddelde les er bij jou uit?
“Ik geef opdrachten die men thuis maakt en het resultaat ervan wordt uitgebreid besproken. Ik vind het belangrijk om naar iedereen te luisteren. Ik kan wel iets vinden van een foto, maar dan moet ik ook kunnen uitleggen waarom. Datzelfde geldt voor de cursisten. Alleen vertellen “ik vind het mooi” of “ik vind het lelijk” is niet van toepassing. Je moet het kunnen motiveren. Ik probeer zoveel mogelijk te oefenen tijdens de les, zodat ik zeker weet dat men de opdrachten kan doen. En ik laat veel voorbeelden zien. Daarnaast is het belangrijk dat iedereen zich op zijn gemak voelt, en dat er een goede sfeer is. Als je iets niets niet begrijpt, dan moet je dat kunnen zeggen.”                  

“En ik ben een docent die er van houdt om samen op pad te gaan, bijvoorbeeld afgelopen zomer heb ik excursies georganiseerd in Parijs, dat was heel erg leuk. Soms vinden mensen het een beetje eng om alleen met de camera op straat te fotograferen, en in een groepje, met een docent is het toch allemaal wat relaxter.“

Wanneer is een cursus geslaagd in jouw ogen?
“Als iemand voor de eerste keer een cursus doet, dan is dat meestal om de knopjes van de camera te leren kennen, maar gaandeweg een cursus kan men ook beseffen dat het niet alleen om de knopjes gaat maar ook om creativiteit. Wat wil je, wat is je idee, en hoe doe je dat.
De cursus is geslaagd als men de smaak te pakken heeft en dat men ervaart dat de techniek van een camera niet een belemmering is, maar een mogelijkheid om betere foto’s te maken. Ik hoop altijd dat men na de cursus doorgaat met fotograferen. En met veel plezier.”

Kan iedereen meedoen met een cursus?
“In principe kan iedereen meedoen die een camera heeft met de mogelijkheid van M, manueel alles instellen. Als je twijfelt of je camera geschikt is dan kun je mij altijd een bericht sturen via Cultuurkust.”

Kun je nog een tip geven voor een mooie/geslaagde foto?
“Ik heb twee tips. Ga als je een fotocursus doet eens naar een fotografietentoonstelling. Als je schildert dan ga je ook kijken naar de schilderijen, dus waarom niet naar een fototentoonstelling. Op de website van www.fotoexpositie.nl kun je zien waar dicht bij jou in de buurt  een foto expositie te zien is.”

“Mijn tweede tip is: door op je compositie te letten verbeteren je foto’s. Bijvoorbeeld iets op de voorgrond mee fotograferen waardoor je diepte in je foto creëert. Of probeer een ongebruikelijk standpunt voor je foto. Bijvoorbeeld een foto vanuit een extra laag standpunt als een kikker.”

Cultuurkust biedt verschillende fotografiecursussen aan van Cornelia Nauta. Kijk voor meer informatie op cultuurkust.nl/cursussen. Kijk voor meer werk van Nauta op cornelianautafoto.nl

L'errance de la comtesse à Quiberville sur mer copyright Cornelia Nauta